اگر عبارت مینای خانه بندی را در Google جستجو کنید، در صفحات نخست محصولات و آثار استاد فرید فرقانی را مشاهده خواهید کرد.
خبرگزاری ایرنا با انعکاس تصویر آثار استاد فرید فرقانی در خبری با عنوان «هنر بومی مینای خانه بندی؛ محبوب در اروپا ، مهجور در ایران» ایشان را چنین معرفی می کند: «هنرمندی که دست و پنجه ی قوی و پر تکنیکش با میناکاری بر روی طلا و نقره خو گرفته و این هنر را چون جان شیرین حفظ کرده و از فلز و رنگ، ظروفی پر نقش و نگار آفریده است.» در این خبر ضمن معرفی مختصر استاد، به نقل از ایشان، مراحل کار در مینای خانه بندی و تفاوت آن با مینای نقاشی، آنچه هم اکنون در اصفهان مرسوم است؛ ذکر شده است.
استاد فرقانی در جوانی(۱۳۷۶) در کارگاه طلاسازی مشغول به فعالیت بودند اما، بعد از آشنایی با هنر مینای خانه بندی، به شدت مشتاق شده، رنج آموختن را بر خود سهل نموده و چندین سال نزد استادِ مرحوم محمدجواد ذاکری شاگردی کردند. ایشان نیز مهارت در این هنر فاخر را از پدران خود به ارث برده بودند.
نکته ی جالب توجه در مورد استاد فرقانی، ابتکار و خلاقیت ایشان در ترکیب هنر جواهر سازی، نگین کاری، مرصع کاری با هنر مینای خانه بندی است. خلاقیتی که قطعا متاثر از تجربه ی طلاسازی ایشان است. به کارگیری سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی بر روی ظروف و جواهرات مینای خانه بندی، ابتکار ارزشمند دیگری است که آثار ایشان را متمایز و زیباتر می سازد. هدف استاد از این ترکیب بدیع، جلب توجه سلیقه های مختلف به این هنر لوکس، افزایش طیف متقاضیان و خریداران، کاهش مقیاسِ حجمی آثار از ظروف بزرگ به جواهرات و در نتیجه کاهش قیمت تمام شده و افزایش توانِ مردم عادی برای خرید است.
ناگفته نماند علاقه ی ایشان به سنگ های قیمتی باعث شده مجموعه ای ارزشمند و شگفت انگیز از انواع گوهرسنگها جمع آوری نمایند که چشم هر بیننده ای را به حیرت وا می دارد.
اقدام مثبت دیگر ایشان در جهت افزایش فروش این است که برای هریک از محصولات خود جعبه و بسته بندی مناسب تهیه می کنند تا هم به ایمنی آن در جابجایی و حمل نقل کمک کند و هم اطمینان خاطر خریدار را فراهم نماید. همچنین برای اعتماد بیشتر، بر روی آثار، نام خود را حک می کنند.
در حال حاضر تعداد هنرمندان در این رشته فعالیت، در کل کشور، انگشت شمار بوده و استاد فرقانی خود را جزوِ آخرین بازماندگان از هنرمندان مینای خانه بندی می داند. از آن جایی که یادگیری این هنر زمانبر بوده و نیاز به صبر و اشتیاق فراوان دارد و از طرف دیگر مواد اولیه گران و پرهزینه است، افراد کمی خواهان یادگیری و ادامه ی این هنر هستند. علاوه بر این به دلیل ناشناخته بودن مینای خانه بندی در ایران و موانع بسیار برای صادرات و عرضه ی بین المللی، فروش آثار چندان آسان و معاش حاصل چندان فراخ نیست. کارگاه استاد فرقانی در زیر زمین منزل مسکونیشان واقع است و سعی دارند با اندک بضاعت مالی و حداکثر توان، این هنر فاخر را زنده نگه دارند.
عمده ی فروش ایشان در حال حاضر در فضای مجازی و از طریق شبکه های اجتماعی صورت می گیرد. توان مالی کافی برای شرکت در نمایشگاه های خارجی را نداشته و در این زمینه مساعدت بیشتر بخش خصوصی و دولتی را انتظار دارند.
علی رغم هنر ناب و نایابی که در اختیار دارند و توانسته اند جوایز ارزشمندی نظیر نشان ملی در سه دوره ی پیاپی، کسب کنند، نگران آتیه ی این هنر هستند. همانند اغلب هنرمندان صنایع دستی، مشکل اصلی ایشان رکود بازار صنایع دستی در داخل و امکانات ناکافی برای صادرات است.
استاد فرقانی ۴ پیشنهاد جالب و عملی برای رونق بازار صنایع دستی ارائه می دهند:
۱- برگزاری نمایشگاه های تخصصی برای صنایع دستی در داخل کشور؛
۲- دعوت از رایزن های فرهنگی سفارتخانه ها و مجموعه داران برای بازدید از نمایشگاه های صنایع دستی؛
۳- تمهیدات جدی برای بازدید تورهای گردشگری خارجی از کارگاه ها و فروشگاه های صنایع دستی؛
۴- تسهیل مالی و قانونی برای شرکت در نمایشگاه های خارجی.
ایشان با توجه به تجربه ای که در نمایشگاههای مختلف داشتند، به هنرمندان و صنعتگران صنایع دستی توصیه می کنند حتما قبل از حضور در نمایشگاه های شهرها و مناطق مختلف، ابتدا اطلاعاتی راجع به فرهنگ و رسومات آن مکان بدست آورند. این اطلاعات در افزایش فروش و رضایت مشتریان تاثیر بسزایی خواهد داشت.